MOZARTKUGEL

W 1890 roku cukizwę, byernik Paul Fürst, zamieszkujący Salzburg od niespełna sześciu lat,  wykreował okrągłą czekoladkę i nazwał ją Mozartbonbon (cukierek), a nieco później Mozartkugel (kulka). Wybrał tę na oddać hołd nie znanemu jeszcze wówczas na szeroką skalę salzburskiemu artyście. Nowością był kształt i skomlikowana technologicznie, koncentryczna budowa praliny. Środek stanowił zielony marcepan z pistacjami,  otoczony warstwą delikatnego nugatu. Całość nadziewano na drewnianą pałeczkę i zanurzano w ciemnej czekoladzie. Następnie kuleczki stawiano do wyschnięcia, usuwano patyczek, a ślad po nim zatykano czekoladą.

 W 1905 roku Paul Fürst zaprezentował swój produkt na wystawie światowej w Paryżu i został nagrodzony złotym medalem. W międzyczasie mniej lub bardziej udane podróbki oferowali już inni cukiernicy w mieście. Paul Fürst nie zatroszczył się o ochronę marki, nie opatentował receptury, nie zabezpieczył prawnie ani nazwy, ani opakowania. Już przed wybuchem I wojny światowej kilka firm produkowało czekoladki na skalę przemysłową. Po II wojnie światowej przynosiły one przemysłowi cukierniczemu milionowe profity. W ten sposób poznał je cały świat. W końcu między firmami produkującymi Mozartkugel wybuchł głośny konflikt, będący początkowo walkę konkurencyjną między firmami austriackimi. Z czasem jednak przybrał on rozmiary prawdziwej austriacko-bawarskiej wojny gospodarczej z finałem przed Sądem Europejskim. Nie chodziło przy tym o recepturę, ale o prawo wyłączności do produkcji i eksportu, o rodzaj i kolor opakowania oraz o samą nazwę „Mozartkugel“ i określenia „prawdziwe“, „oryginalne“ i „salzburskie“. W toku tej walki sukces osiągnął Norbert Fürst, prawnuk Paula. W 1996 roku wygrał on proces w trzeciej instancji przeciw renomowanym firmom cukierniczym i od tej pory tylko jego produkt może nosić nazwę „Original Salzburger Mozartkugel“.